هلدینگ ملاصدرا | طبق قوانین و مقررات کشور ما شرکتها با توجه به رسالت و ماموریت هایی که دارن به هشت دسته مختلف تقسیم می شوند.

شرکت سهامی خاص

شرکت های سهامی خاص از حداقل سه شریک تشکیل می شود و ویژگی بارزش این است که سهامدارهای آن دارای اوراق سهم باشند. در این نوع شرکت، سرمایه به سهام مساوی تقسیم شده و هر شریک مالک تعدادی از این سهام است.

انتقال سهام در شرکت های سهامی خاص آزاد است، این نوع از شرکت ها دو ویژگی دیگر نیز دارد:
مسئولیت سهامداران محدود به مقدار سهام آن ها است (چیزی که در مورد شرکت با مسئولیت محدود نیز صادق است).
دوم اینکه موسسان شرکت نمی توانند با پذیره نویسی و با مراجعه به عموم مردم سرمایه شرکت را تامین کنند و آورندگان سرمایه فقط خود موسسان هستند.

شرکت سهامی عام

آنچه در مورد شرکت سهامی خاص گفته شد، در مورد شرکت سهامی عام نیز صادق است، جز اینکه اولاً در این نوع شرکت سهامداران باید لااقل پنج نفر باشند، ثانیاَ موسسان می توانند برای تشکیل سرمایه شرکت، با انتشار اوراق پذیره نویسی، اشخاص ثالث را در تامین سرمایه سهیم کنند.

شرکت تضامنی

شرکت های تضامنی از حداقل دو نفر شریک تشکیل می شود که در آن شریک به عنوان ضامن نیز خوانده می شود. ویژگی تعهد این شرکا این است که هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام طلب شرکت در مقابل طلبکاران است و مسئولیتش به آورده ای که به شرکت آورده محدود نمی شود.

شرکت نسبی

شرکت نسبی از بسیاری از جوانب مشابه شرکت تضامنی است ولی مسئولیت شرکای شرکت به نسبت مالکیت آن ها در سرمایه شرکت تعیین می شود. برای مثال هر گاه شرکت، سه نفر شریک داشته باشد و هر یک از شرکا مالک یک سوم سرمایه شرکت باشند هر شریکی باید یک سوم از طلب طلبکاران شرکت را بپردازد.

اگر طلبکاران به شرکت مراجعه کنند و شرکت قادر به پرداخت تمامی دیون خود به طلبکاران نباشد طلبکاران می توانند بقیه طلب خود از شرکت را از شرکا بگیرند اما چون مسئولیت شرکا تضامنی نیست. طلبکاران فقط یک سوم از مطالبات خود را از هر شریک می گیرند و برای دو سوم دیگر باید به دو شریک دیگر مراجعه کنند.

شرکت با مسئولیت محدود

این شرکت نیز از حداقل دو شریک تشکیل می شود ولی در آن بر خلاف شرکت های تضامنی و نسبی، مسئولیت شرکا در قبال طلبکاران شرکت محدود به آورده آن ها در شرکت است.

وجوه مشترک این شرکت با شرکت های تضامنی و نسبی این است که اولاً سرمایه شرکت به صورت سهام نیست بلکه هر شریکی درصدی از سرمایه را مالک است که از آن به سهم شراکت تعبیر می شود، ثانیاً سهم شراکت را نمی توان بدون رضایت سایر شرکا به دیگران منتقل کرد.

شرکت مختلط سهامی

شرکت مختلط سهامی ترکیبی است از شرکت تضامنی و سهامی خاص، در این نوع از شرکت ها یک یا چند نفر از شرکا در قبال اشخاص ثالث دارای مسئولیت تضامنی هستند و عده دیگر که از آن ها به سهامدار تعبیر می شود، مسئولیتشان محدود به آورده آن ها است. تفاوت این نوع شرکت با شرکت مختلط غیر سهامی در این است که سرمایه شرکت به سهام تقسیم شده است و شرکای سهامدار حق مدیریت بر شرکت را ندارند و مدیریت شرکت فقط به شرکای ضامن مربوط می شود.

شرکت مختلط غیر سهامی

این شرکت ترکیبی است از شرکت تضامنی و شرکت با مسئولیت محدود، با این توضیح که یک یا چند نفر از شرکا در قبال اشخاص ثالث، دارای مسئولیت تضامنی هستند و عده ای دیگر از شرکاء، مسئولیتشان محدود به آورده آنها است.

شرکت های تعاونی

شرکت های تعاونی الزاماً شرکت تجاری نیستند، این شرکت ها انحصاراَ تابع قانون بخش تعاونی (مصوب 1370) هستند و تنها تصفیه آن ها تابع مقررات تصفیه در قانون تجارت است.(تبصره 1 ماده 54 قانون 1370).

در واقع شرکت تعاونی را هنوز هم می توان شرکتی تلقی کرد که اشخاص به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی خود از طریق خودیاری و کمک متقابل تشکیل می دهند، هدفی که قبلاَ در ماده 2 قانون شرکت های تعاونی 1350 پیش بینی شده بود و با طبیعت شرکت های تعاونی موضوع قانون تجارت نیز تطبیق می کرد.

در این شرکت ها فعالیت اشخاص عضو، عمده سرمایه شرکت را تشکیل می دهد. حتی در قانون جدید بر کار اعضا بیشتر از گذشته تاکید شده است؛ چه تنها اشخاصی می توانند عضو شرکت تعاونی شوند که از اشخاص حقیقی باشند. به منظور تشویق اشخاصی که تخصص و حرفه ای دارند و سرمایه در اختیار ندارند، قانون تسهیلات بی شماری در نظر گرفته است که توسط دولت یا بانک ها ممکن است به شرکت های تعاونی اعطا شود./ انتهای پیام